Er is een Vaderdag en een Moederdag. En ik weet nog dat ik als kind zei: “Waarom is er geen Kinderdag”. En dan gaf mijn moeder het antwoord dat volgens mij miljoenen kinderen hebben gekregen toen zij exact diezelfde vraag stelden. “Het is altíjd kinderdag”. Ik vermoed dat zelfs mijn moeders moeder dat antwoord al gaf.
Maar kloppen doet het niet. Natuurlijk is het zo dat de aandacht voor kinderen en de nadruk op het welzijn en de ontplooiingsmogelijkheden van kinderen de afgelopen 20 of 30 jaar veel groter is dan daarvoor. Maar voor veel kinderen is het niet elke dag kinderdag en voor sommige kinderen bijna nooit of nooit.
Bovendien klopt het niet: voor vaders met lieve kinderen is het elke dag Vaderdag. En toch krijgt zo’n vader er nog een officiële Vaderdag extra bij. Een dag waarop mijn vaderschap wordt gevierd. Dat kan voor kinderen ook geen kwaad: één dag waarop het kind en het kind-zijn wordt gevierd. Jippie!